English below
De ‘Sustainable Zwolle’ serie is een verzameling artikelen geschreven door het Fridays For Future Zwolle team over mensen, bedrijven en hotspots die Zwolle duurzaam maken. Duurzaamheid heeft veel verschillende onderdelen waar wij er drie van onderscheiden: sociaal, structureel (politiek en economie) en omgeving. Alle drie de aspecten moeten we terugvinden in Zwolle om onze stad duurzaam te kunnen maken en houden, en zo een veilige toekomst te creëren.
Deel. 2 – XR activist Annemarie Spruijt
In het tweede gedeelte van de Duurzame Zwolle Serie heeft Cosima van Friday’s For Future gesproken met Annemarie van Extinction Rebellion Zwolle. Annemarie heeft een grote compassie voor natuur en duurzaamheid, ze helpt vaak met het organiseren van acties in Zwolle. In dit interview kom je meer te weten over Annemarie haar activisme en wat belangrijk voor haar is, plus inspiratie voor jezelf over hoe je meer actief kan worden. We hopen dat je het een interessant artikel vindt.
Hoe ben je een activist geworden en wat is je ervaring met activisme?
Ik ben niet heel mijn leven een activist geweest. Ik werd lid van Greenpeace toen ik 25 jaar oud was. We hadden problemen met zuur regen, luchtvervuiling en de uitputting van de ozonlaag. Ik was erg ongerust over deze problemen. Ook vond ik nucleaire energie geen goed idee, omdat we niet weten hoe we met de vervuiling ervan moeten omgaan. Het zomaar in de grond stoppen is volgens mij geen goede oplossing. Ik schreef brieven, bijvoorbeeld voor Amnesty. Toen kreeg ik kinderen en verdween het werk op de achtergrond. Ik weet niet waarom, maar het gebeurde. Later, werd ik weer meer actief. Recent, een paar jaar geleden, ging ik meer studeren over klimaatverandering, klimatologie en reporten lezen van de IPCC. Ik dacht bij mezelf: ‘Wow, het wordt echt steeds erger.’ Twee jaar geleden kwam ik Extinction Rebellion (XR) tegen, en dat was een keerpunt. Er moest iets gebeuren. Ik moest meer doen in mijn eigen omgeving. Ik werkte bij een groot verzekeringsbedrijf en hier begon ik. Ik praatte met mensen, begon petities en organiseerde demonstraties. Maar ik was helemaal niet welkom. Mensen vonden het niet leuk. Ik moest een ander pad nemen. Ik begon met deel te nemen aan XR acties in Nederland. In het Oosten van het land en in Zwolle was er geen actiegroep. Ik zag dat er wel een Friday’s For Future was, maar dat zijn allemaal jonge mensen. Dus, ik dacht laat ik het zelf proberen en een XR beginnen. Anderhalf jaar later zijn we al verder, maar het is nog steeds stil. In Zwolle is het moeilijk om mensen te mobiliseren.
Mensen verwachten vaak dat jonge mensen een verschil maken en dat het hun verantwoordelijkheid is om de klimaat crisis op te lossen. Hierdoor zijn ze zelf niet betrokken.
Ja, je hebt helemaal gelijk en dit maakt me boos. Er was een Nederlands tv programma en ze hadden het over jonge mensen, die ‘’schattig’’ waren, omdat ze bezorgd waren over het klimaat. Mijn generatie denkt dat we veel goede dingen hebben gedaan, we hebben een samenleving opgebouwd voor de mensen na de oorlog, maar ik ben het daar niet mee eens. We hadden alle voordelen, pensioenen, we konden huizen kopen en weer verkopen. We hadden veel spaargeld, inkomen en geld op de bank. Maar jongeren hebben dit niet. Ze hebben niet dezelfde kansen als wij.
Veel mensen zeggen dat ze wel om deze problemen geven, maar dat het moeilijk is om gewoontes te veranderen. Ze hebben niet genoeg tijd om over verandering na te denken.
Ik denk dat jongeren dezelfde problemen hebben. Ze studeren, werken en willen reizen. Ik werk ook in de gezondheidszorg, maar ik heb nog steeds tijd om na te denken over mijn leven. Het is geen excuus en al helemaal niet voor ouderen.
Wat is je motivatie om activist te zijn?
De mensen die bewust zijn, zijn als kleine bakstenen die een huis maken. Ik ben een van deze stenen. Ik wil mijn vrienden bewust maken, de mensen om me heen, zodat hun ook een steen worden. Mensen zeggen vaak ‘Ik kan in mijn eentje niks veranderen.’ Mijn collega’s zeggen, omdat ik in een auto rij, dat ik geen klimaatactivist kan zijn. Dat is niet waar. Ik heb ook een voetprint, maar dat betekent niet dat we niet de juiste dingen doen. We kunnen het niet alleen. We hebben de overheid nodig om grote veranderingen door te voeren.
Wat is je visie voor verandering?
Ik ben lid van de Partij voor de Dieren in Nederland. Hun programma is de oplossing voor Nederland die ik voor ogen heb. We hebben te veel vee en hier moeten we mee stoppen door de hoge vervuiling. Als we dit doen, dan kan het gebied gebruikt worden voor natuur en meer ruimte voor woningen. Dit hebben we nodig voor de groeiende bevolking. Ik denk ook dat Nederland gebouwd is rondom rond bewegen met auto. We hebben veel snelwegen en iedereen heeft een parkeerplaats voor zijn of haar huis. Waarom kunnen we niet zoals Zermatt zijn en auto’s verbannen in de stad? We zouden meer ruimte hebben, meer groen, we kunnen elektrisch openbaar vervoer gebruiken en minder lawaai en luchtvervuiling. We zouden meer gaan lopen en fietsen, wat ook goedkoper is. Waarom wordt dit niet besproken in Nederland?
Ja, het is raar dat de discussie gaat over melk labels, dat veganistische melk geen melk meer genoemd mag worden, in plaats van over echte verandering.
Ja, het is net zoals pindakaas. Dat zou ook geen pindakaas mogen heten, omdat er geen kaas in zit.
Het geld en tijd dat wordt gespendeerd aan deze problemen zou veel efficiënter besteed kunnen worden.
Ik zag een artikel in de krant van twee jongens van XR en hun zeiden dat de discussie niet moet gaan over of we de klimaatdoelen kunnen halen, maar dat het moet. Het is nodig namelijk. Het gaat over geen comfort verliezen. Maar we moeten toch de klimaatdoelen halen. Er is geen intrinsieke motivatie.
Wat zijn je toekomstplannen?
Ik ga zoveel mogelijk doen, wat ik nu ook doe. We hebben veel acties, maar ik kan niet genoeg doen in mijn eigen omgeving. Aan de ene kant ga ik verder met dit activisme, maar aan de andere kant probeer ik het soms los te laten. Omdat ik bang ben dat de dingen die we doen geen verschil zullen maken over tijd. Soms heb ik paniek, en wanneer ik op dat punt ben ga ik een paar dagen wandelen in de natuur met mijn tent en rugzak. Ik laat mijn telefoon thuis en ik neem rust. Wanneer ik dan terug kom ben ik soort van weer opgeladen. Dus het plan voor nu is om zo lang mogelijk actief te zijn, we hebben het over een plek in Frankrijk waar jongeren kunnen wonen. We kunnen daar een huis bouwen. We hebben een mooie droom met onze kinderen en hun vrienden om een ecologisch dorp te bouwen, met een moestuin. Ik hoop dat dit gaat lukken.
Dat klinkt heel erg mooi. Zwolle heeft kleine parken, maar soms mis ik het om in de natuur te gaan, in een bos voor een langere tijd en alleen tijd door te brengen. Heb jij aanbevelingen waar je in Zwolle heen kan?
Helaas niet meer. Backpacken doe ik al heel mijn leven. Maar het wordt zo druk. Toen ik naar buiten ging, was er niemand, maar nu is het overal druk, en je hoort de snelwegen en vliegtuigen. Het is heel moeilijk om rustige plekken in de natuur te vinden. Ze maken parkeerplaatsen in parken, dus iedereen komt met de auto. Eerst was dit verboden, maar nu niet meer. In het Zuiden van Nederland is een klein gedeelte voor dieren om voort te planten en is het verboden voor mensen om naar binnen te gaan. Hier kan je omheen lopen, maar het is nog steeds dichtbij de snelweg. We hebben te weinig natuur voor zoveel mensen.
Dat zou ook een argument zijn om de vee-industrie te verkleinen, voor meer natuur.
In Nederland zijn we erg verslaafd aan vlees, maar we exporteren ook heel veel.
Ik ben er achter gekomen dat Nederland de tweede plek krijgt voor het exporteren van landbouw producten wereldwijd.
Is dat niet raar? We zijn zo’n klein land. Dat werkt niet. We hebben zoveel vervuiling door de ontlasting van de dieren.
Wat denk jij dat de meest belangrijke verandering is voor Zwolle?
Dat is moeilijk om te zeggen. De onwetendheid achter ons laten misschien. Mensen in Zwolle interesseert het niet zoveel. We zouden meer mensen bewust moeten maken. Dat we meer nadenken over wat we doen.
Denk je dat Zwolle duurzaam genoeg is of moeten we meer doen?
Zwolle probeert het in sommige manieren. Maar, we hebben de biomassa centrale en ze willen er een bij bouwen. Het is al geregeld en kan niet meer terug gedraaid worden. Ik denk dat Zwolle wil veranderen, maar het loopt vast door de contracten met boeren en bedrijven. Er is wat verandering. We hebben vaak gevraagd om toestemming te krijgen voor demonstraties en de gemeente en politieke partijen zeggen dat we goed bezig zijn. Ze hebben ons nodig om te laten zien dat in Zwolle er ook activisten zijn en bijvoorbeeld mensen die tegen de biomassa centrale zijn. Mensen willen het land niet verpesten, maar zitten vast in contracten en overeenkomsten.
Ik begrijp volkomen wat je bedoelt. We kunnen onze leefstijl veranderen, maar als de bron van het probleem niet verandert, dan is er weinig voortgang. Het hele systeem moet veranderen.
Ja, inderdaad!
Wat raad je aan voor mensen die actief willen worden in Zwolle?
Het is het beste als je lid kan worden van een groep, zoals Friday’s For Future of XR. Ik vind dat politieke veranderingen te langzaam gaan. Zoals ik als zei, ben ik ook actief bij de Partij voor de Dieren, om veranderingen door te voeren via vergaderingen. Dit duurt jaren, maar zoveel tijd hebben we niet. Dus mensen moeten meer activistisch zijn en we moeten groeien in aantallen, zodat we een punt kunnen bereiken waar we kunnen eisen van de overheid dat we een burger beraad willen hebben. We moeten laten zien dat wat wij willen, heel veel mensen willen.
Mensen kunnen soms bang of alleen voelen in dit soort dingen. Hoe sta jij daarin?
In Nederland kan niet echt iets erg gebeuren, we hebben een aardige politie. Mensen zien soms misschien foto’s in de media van activisten die slecht behandeld worden. Maar als je meewerkt, dan gebeurt er niks ergs. De politie neemt je misschien mee naar het kantoor en daar verblijf je dan een paar uur. We moeten laten zien wat het waard is voor ons. Ik ga een hele dag naar buiten om te demonsteren, zo laat ik zien dat het belangrijk is voor mij.
Heb je ook de vooroordelen meegemaakt die mensen hebben tegen klimaatactivisten? Een keer bij een klimaatprotest riepen mensen naar mij dat ik raar was en weg moest gaan.
Misschien omdat ik wat ouder ben, roepen oudere mensen boos naar mij: ‘We hebben dit land opgebouwd en nu ben je er tegen, je zou dankbaar moeten zijn.’ Maar ze zien niet hoeveel voordelen hun hebben gehad. Het is net zoals de Black Lives Matter beweging en de witte mensen. De witte mensen zien niet hoeveel privileges hun hebben. Ik herken dit door de houding dat we eigenaar zijn van de wereld, door kolonialisme en dat de natuur ons bezit is. Dat is vernietigend. De wereld is niet van hun.
Ik volg een opleiding die ons ook dit soort dingen leert en is gericht op het verbeteren van de wereld. In andere opleidingen gaat het er echter amper over. Ik heb nog een vraag: Wat is je grootste succes verhaal in je tijd als activist?
Op mijn werk was ik een petitie begonnen en ik werkte in een team. Mijn team manager kwam naar mij toe en was heel boos: ‘Waar ben je mee bezig? Ik krijg berichten van de baas over wat ze in Zwolle doen. Over klimaat protesten en duurzaamheid, dit moet stoppen.’ En dit kwam doordat ik een mail had gestuurd naar mijn collega’s over mijn missie, dat ik bezorgd was over het klimaat en over de fossiele industrie en investeringen. Ik beschuldigde niemand, maar het was een petitie. Het verspreidde door de organisatie heen en veel mensen kwamen naar me toe dat het goed was wat ik deed. Mensen stuurde de petitie massaal door. Dat mijn manager reageerde op deze manier, was voor mij een teken dat het werkte. Ik zie dat veel collega’s die activisme eerst afkeurde er nu anders over denken. Ze hebben mijn petitie gezien en ondertekend. We zijn er nog niet, maar het was een gevoel van succes.
Ik denk dat dit laat zien dat we dapper moeten zijn en niet nadenken over wat anderen er misschien van vinden.
Ja inderdaad. Ik kan een voorbeeld zijn en alleen over mijn eigen zorgen denken is al genoeg. Mensen moeten hun eigen pad volgen en hun eigen beslissingen maken en ontdekken. Dat is het enige wat we kunnen.
Heel erg bedankt voor het interview. Ik vond het heel interessant.
A: Jij ook bedankt. Ik ook!
Word hier actief voor Extinction Rebellion Zwolle: zwolle@exctinctionrebellion.nl
Over de schrijver: Ik ben Cosima, 20 jaar oud en ik kom uit Zwitserland. Ik studeer Global Project and Change Management op het Windesheim Honours College in Zwolle. Ik zit in het Fridays For Future Zwolle team, omdat ik geloof dat wie dan ook, maakt niet uit hoe groot of klein, een impact kan maken. Ik probeer duurzaam te leven, omdat het goed voelt te leven in een wereld die inclusief, veilig en gezond is.
Connect met Cosima op LinkedIn: Cosima von Seefried
Leer meer over Fridays for Future Zwolle en wordt actief.
Sustainable Zwolle Series: XR activist Annemarie
Sustainable Zwolle is a collection of feature articles written by the Friday’s for Future Zwolle Team about companies, individuals and hotspots that make Zwolle a more sustainable place. Sustainability has many different facets, and overall branches in three overviewing aspects: social, structural (politics+economics), and environmental. All three aspects are need to be in a good condition for planet and people to make a city like Zwolle sustainable, meaning that a safe and prosperous, long-term future is ensured.
Pt. 2 – XR activist Annemarie Spruijt
In the second part of the Sustainable Zwolle Series, Cosima from Friday’s for Future Zwolle has spoken to Annemarie from Extinction Rebellion Zwolle. She has a deep compassion for nature and sustainability and frequently helps with organising actions in Zwolle. In this interview, you will find out about her activism and what is important to her as well as some inspiration for yourself in becoming active and which topics can be addressed for change. We hope you enjoy it!
How did you become an activist and what was your initial experience with activism?
I wasn’t an activist all my life. I became a member of Greenpeace when I was about 25 years old. We had some issues with acid rain, air pollution and the depletion of the ozone layer. I was very concerned about these issues. I also didn’t think that nuclear energy was a good idea because we don’t know how to handle the pollution from it. Just putting it in the ground is not a good solution, I think. So, I was writing letters, for example for Amnesty. Then I had children and it all disappeared into the background. I don’t know why but it happened. Later on I became more active again. Only recently, a couple of years ago, I started studying more about climate change, climatology, reading reports of the IPCC. I thought to myself “Oh my god, it is really getting worse, worse, worse. Two years ago, I found out about Extinction Rebellion (XR), and that was the breaking point. Something had to happen. I had to do more in my environment. I worked in a large insurance company and I started there. Talking to people, writing petitions and organising strikes. But I wasn’t welcome at all. People didn’t like it. I had to take another path. I started to take part in XR actions in the Netherlands. In the eastern part of the country and in Zwolle there wasn’t an action group. I saw that there was Friday’s for Future, but they were all young people. So, I thought let’s give it a try and start Extinction Rebellion here. Now one and a half year later we are getting somewhere but it is still quiet. In Zwolle it is very hard to mobilize people.
People often expect the young people to make a change so they don’t get that much involved anymore because they say it’s the duty of the young people to solve the climate crisis.
Yes, you are absolutely right and this makes me angry. There was a Dutch television programme and they talked about young people being cute because they are concerned about the climate, saying “good for you”. My generation thinks that we did a lot of good things, we built up society thanks to the people from after the war, but I don’t think that is true. We had all the benefits, pensions, we could buy houses and sell them again. We have a lot of saving income, money on the bank. But the young people don’t have that anymore. They don’t have the chances we had.
Many people say that they care but it is very difficult for them to change their habits. They don’t have enough time to think about how to make a change.
I think that young people have the same issues. They are studying, working, want to travel. I am also working in health care but I still have time to think about my life. It’s not an excuse and especially not for elderly people.
What is your main motivation for being an activist?
The people who are aware are like little building stones that make up a house. So I am one of these stones. I want to make my friends aware, the people around me, that they are a stone too. People often say “I am just one person, I can’t change anything”. My colleagues say I still drive a car so I can’t be a climate activist. That’s not true. I also have a (carbon) footprint. But that doesn’t mean that we can’t do the right things. We can’t do it alone. We need the government to make the big changes.
What is your vision for the change?
I am a member of the Party of the Animals in the Netherlands. Their programme is very much the solution I see in the Netherlands. We have too much livestock and we must stop with that because it is a lot of pollution. If we do that, the area could be used to build up more nature and also to create more space for housing. We need that because we have a growing population. I also think that everything in Netherlands is built around mobilization with car. We have these high-ways, everyone has a parking place in front of the house. Why not like in Zermatt, ban the cars in the city? We would have more space, more greenery, we can use electric public transport, we would have less noise and air pollution. We would start moving more by walking and going by bike, which is also healthier. Why is that not discussed in the Netherlands?
Yes, it is strange that the discussion is about milk labelling, that vegan milk cannot be called milk and not about things that really change something.
Yes, it’s like with the peanut butter. In the Netherlands it’s not allowed to be called peanut butter because the “real” butter is from milk.
The money and time that is spent on these issues could be used more efficiently to think about the future because these kind of discussions will not make a change for future.
I saw an article in the newspaper from two guys from XR and they say that the discussion should not be about if we can do these climate things but the necessity, that we have to do it. It’s all about doing less without losing any comfort. But still, we have these climate goals to reach. But there is no intrinsic motivation.
What are your future plans?
I am going to do what I do now as much as I can. We have a lot of actions but I cannot do enough in my environment. On the one hand I will go on with this (activism) but on the other hand I try to let it go sometimes in my mind. Because I am afraid about the things that we cannot change in time. Sometimes I panic, and when I am at that point I go walking a few days in nature with my tent and backpack. I leave my phone at home and I get some rest. When I come back I am sort of re-charged. So for now the plan is to be in activism and for the long-term, we are talking about a place in France for young people to live. We could build a house there. We have a beautiful dream with our children and their friends to build an ecological village, with a food forest. I hope it will work out.
That sounds so beautiful. Zwolle has little parks, but sometimes I miss just going out into nature and into the forest for a long time and spending some time alone. Do you have any recommendations near Zwolle where I could go?
Not anymore, unfortunately. What I do with this backpacking I already do all my life. But it’s getting so busy. When I used to go out, there was nobody but now it’s always crowded, and you hear the highways and the aircrafts. It’s very difficult to find places here to be really in nature. They make parking places inside parks so everybody comes with the car and it’s crowded. It was forbidden before but now not anymore. When you go to the south of the Netherlands there is still a small part for animals to breed and it is forbidden for people to go inside. Around it you can walk but you are still close to the highway. We have too little nature for all these people.
That would also be an argument for reducing the amount of livestock agriculture for more greenery.
In the Netherlands we are very meat addicted but we also export a lot to other countries.
I found out that the Netherlands is the second place for export of agricultural products worldwide.
Isn’t that weird? We are such a small country. That doesn’t work. We also have so much pollution through the faeces of the animals.
What do you think is the most important change in Zwolle?
That’s hard to say. Moving away from ignorance maybe. It feels like people in Zwolle don’t care so much. We should reach more awareness within people. That we think more about what we are doing.
Do you think Zwolle is doing good from a sustainability perspective or do they have to do more?
Well, they are trying in some ways. But for example, we have the biomass centrale and they are going to build it here. It’s all arranged and we can’t go back. I think Zwolle does want to change but is stuck in all these contracts with farmers and business. There is some change. We have often asked to get permission to demonstrate at the municipality and political parties said that’s very good what we are doing. They need us to show that also in Zwolle there are activists and people are against for example the biomass business. People don’t actually want to ruin the country but we are stuck in contracts and agreements.
I totally get what you mean. We can change our lifestyles but if the source of the problem does not change then there is going to be too little progress because the whole system has to change.
Yes, that’s right.
If people want to become active in Zwolle what would you suggest?
I think it’s best if you join a group like Friday’s for Future or Extinction Rebellion. Because I think the political change is going way too slow. As mentioned, I am also involved in the Party for the Animals to create change through meetings. It takes years but we don’t have that time. So people have to think more like an activist and we have to grow in the number of people because then we can maybe reach a point where we can demand from the government that we want to have a citizen assembly. We have to show that we want that and that we are enough people.
Sometimes people might feel scared or alone doing these things. How do you think about that?
In the Netherlands nothing bad can really happen, we have very kind police. People might see some pictures in the media, activists who are treated badly. But if you cooperate nothing happens. The police might take you to the police station and you might stay there for a couple of hours. We have to show what it’s worth to us. I go out for a day to demonstrate to show how important it is for me.
Have you experienced the stigma that people have against climate activists? One time when I was at a climate march people were shouting at me that I am so weird and that I should go away.
Maybe because I am somewhat older, elderly people get angry at me and shout “we built up this country and then you act against society, you should be grateful for everything we did!” But they don’t see how much benefit they had themselves. It is like the Black Lives Matter discussion and the white people. The white people don’t notice how much benefits they had. I know that because of this attitude that we own the world, through colonialism, and that we own nature, that it’s here for our own purpose. That’s destructive. When you don’t see that you think everything is for you.
I am in enrolled in a university programme that also teaches us about these things and is very much focused on changing the world for the better. I think in other education systems it’s not there yet. I have one last question: What is your biggest success story that you can remember from being an activist?
At my workplace, I had this petition and I worked at a team at that time and my team manager came to me and was very angry: “What are you doing? I got messages from the boss, what are they doing in Zwolle? About climate strikes and sustainability, this must stop.” And this was because I had sent a letter to colleagues about my mission, that I was worried about the climate and fossil fuels and investments. I was not accusing anyone but it was a petition. It spread through the company and a lot of people came to me and said that it was very good what I was doing and they were signing it. People sent the petition everywhere. That my manager reacted like this was a proof that it worked. I have noticed that a lot of my colleagues who didn’t approve of being an activist are thinking about it now. They have seen my petition and signed it. We are not there yet, but for that was a feeling of success.
I think that also shows that we have to be brave and not be worried about what others might think.
Yes definitely. I can lead as an example and think about my worries and that’s enough. People have to follow their own path and have to make their own decisions and explore. That’s all we can do.
Thank you so much for the interview. I very much enjoyed it.
Become active for XR here: zwolle@extinctionrebellion.nl
About the writer: I am Cosima, 20 years old, from Switzerland. Right now, I am studying “Global Project and Change Management” at the Windesheim Honours College, in Zwolle, The Netherlands. I am in the Friday’s for Future Zwolle team because I believe that anyone, no matter how big or small, can make change. Including me. I can only imagine living my life helping a sustainable development because it just feels right to live in a world that is inclusive, safe and healthy. It is our birth right as beings here on this earth to thrive.
Connect with Cosima on LinkedIn: Cosima von Seefried
Learn more about Fridays for Future Zwolle and join us